Rokitniczka
Rokitniczka (Acrocephalus schoenobaenus) to mały, charakterystyczny ptak z rodziny pokrzewkowych z białą lub płową brwią nad okiem. Wierzch głowy jest ciemny, delikatnie kreskowany. Przez oko biegnie ciemna kreska. Upierzenie z wierzchu brązowe, od spodu jasne. Boki są żółtawe. Kuper ma rdzawy odcień.
niemiecka: Schilfrohrsänger
czeska: Rákosník proužkovaný
francuska: Phragmite des joncs
hiszpańska: Carricerín común
Azja - tak;
Afryka - tak;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Obszary całorocznego występowania
Obszary gniazdowania
Obszary zimowaniaDługość ogona: 5 cm
Rozpiętość skrzydeł: od 17 cm do 21 cm.
Ciężar: od 9 g do 15 g
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ptaki (Aves)
Rząd: Wróblowate, wróblowe (Passeriformes)
Rodzina: Pokrzewkowate (Sylviidae)
Występowanie i środowisko
Ptak ten występuje w Europie, Azji oraz w Afryce, gdzie zimuje. W Polsce spotykana jest na terenie całego kraju poza obszarami górskimi, głównie na nizinach. Preferuje porośnięte roślinnością brzegi zbiorników wodnych, zarówno wody płynącej jak i wolno stojącej. Zajmuje te tereny, które porośnięte są wierzbami i niskimi krzewami.
Tryb życia i zachowanie
To ptak wędrowny. Migracja odbywa się nocą. Poza lęgami jest samotnikiem.
Pożywienie
Poluje na owady i pajęczaki, ślimaki i dżdżownice. Zjada także owoce roślin.
Rozmnażanie
Wyprowadza jeden lęg w roku. Gniazduje w trzcinach i gęstych krzewach. Samica składa 4-6 (7) jaj, które sama wysiaduje przez 11-16 dni. Samiec pomaga w wychowaniu piskląt. Po dwóch tygodniach od wyklucia młode uzyskują zdolność do lotu.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polsce podlega całkowitej ochronie.
Ciekawostki
To najliczniej występujący ptak z rodzaju Acrocephalus.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2015-06-15, GAT-845 Opis Okres obserwacji w Polsce rokitniczki.
Kalendarz przyrody
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 