Szpak balijski

Szpak balijski (Leucopsar rothschildi) to jedyny przedstawiciel rodzaju Leucopsar. Ma białe upierzenie za wyjątkiem końcówek lotek i sterówek oraz niebieskiej otoczki wokół oczu.

Zdjęcie okazu z ZOO we Wrocławiu © medianauka.pl

Nazwa gatunku

Szpak balijski

Nazwa łacińska

Leucopsar rothschildi

Nazwy obce

angielska: Bali Starling, Rothschild's Starling, Rothschild's Mynah, Bali Myna, White Starling
niemiecka: Balistar, Bali-Mynah
francuska: L'Étourneau de Rothschild
hiszpańska: Estornino de Rothschild, Miná de Rothschild

Pierwsze opisanie gatunku

Stresemann, 1912

Obszar występowania

Europa - nie; Polska - nie;
Azja - tak;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;

Legenda

Obszary całorocznego występowania
Obszary gniazdowania
Obszary zimowania

Wielkość

Długość: 25 cm

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ptaki (Aves)
Rząd: Wróblowate, wróblowe (Passeriformes)
Rodzina: Szpaki (Sturnidae)

Występowanie i środowisko

Wyspa Bali w Indonezji. Dziś jednak można go spotkać jedynie w hodowlach, gdzie również jest bardzo nieliczny.

Tryb życia i zachowanie

Brak danych.

Morfologia i anatomia

Długość skrzydła wynosi 13 cm.

Pożywienie

Szpak balijski zjada owoce i nasiona. Poluje też na owady i drobne kręgowce.

Rozmnażanie

Gniazduje w koronach drzew. Samica składa do 3 jaj, które sama wysiaduje. Okres inkubacji trwa około 2 tygodni. Z reguły przy życiu zostaje tylko jedno pisklę.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten jest krytycznie zagrożony wymarciem. Ma status CR w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Szpak balijski został odkryty w 1912 roku. Poprzez nadmierne odłowy został prawie całkowicie wytępiony. Dziś w naturalnych warunkach nie występuje lub żyje kilka sztuk.

Zdjęcia - galeria

© medianauka.pl, 2013-05-31, GAT-566