Żaba włoska

Żaba włoska (Rana latastei) to gatunek żaby brunatnej z rodziny żabowatych. Pysk jest dość długi i trójkątny z zaokrąglonym końcem. Ciemniejsze plamy skroniowe są nieco z tyłu głowy. Przez brązowy grzbiet biegną z boku dwa fałdy. skóra jest gładka i wilgotna. Na tle skóry mogą występować cętki i plamki, na kończynach tylnych - prążki. Spód jasny, lekko cętkowany. Podgardle ma brązową barwę z jaśniejszą smugą.

Występowanie i środowisko

Gatunek ten zasiedla północną część Włoch. Można go też spotkać sporadycznie w Szwajcarii, Słowenii i północnej Chorwacji (Istria). Pionowy zasięg występowania to 500 m n.p.m. Najczęściej żabę tę można spotkać w pobliżu północnych dopływów rzek, w lasach liściastych, najlepiej okresowo zalewanych. Rzadziej spotykana na łąkach.

Tryb życia i zachowanie

Prowadzi lądowy tryb życia poza okresem rozrodu i rozwoju kijanek. Oddala się od zbiornika do 1 km. Największą aktywność przejawia rano i wieczorem. Zimowanie odbywa się na lądzie w lesie.

Głos tej żaby przypomina miauczenie kota.

Morfologia i anatomia

Samce osiągają długość 5,5 cm, samice do 7,5 cm. Źrenice są poziome, kolor oczu złoty. Błony bębenkowe widoczne. Kończyny tylne są długie, smukłe.

Pożywienie

Poluje na bezkręgowce.

Rozmnażanie

Okres rozrodczy tej żaby przypada na czas między połową lutego a połową kwietnia. Samiec nawołuje samice. Ampleksus jest pachowy. Samica składa do płytkiej wody pakiety, złożone z 90-900 jaj, zwykle jednak jest ich kilkaset. Skrzek jest składany na gałązki. Po 12-30 dniach z jaj wylęgają się kijanki, które po około 3 miesiącach przeobrażają się w małe żabki o długości 1,5 cm.

Ochrona i zagrożenia VU

Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. To nasza najbardziej zagrożona wymarciem europejska żaba.