Zmrocznik winniczak

Zmrocznik winniczak (Hippotion celerio) to gatunek zawisaka. Ubarwienie ciała i skrzydeł przednich szarobrązowe. Od nasady skrzydła do końca biegnie jasna pręga. Skrzydła tylne różowe u nasady, szaro-brunatne na zewnątrz. Przez grzbiet biegnie jasna linia, przerywana z kilkoma ukośnymi kreskami. Odwłok zaostrzony na końcu.

Zdjęcia – galeria

W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Zmrocznik winniczak (Hippotion celerio)

© Marco Uliana – stock.adobe.com


Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.

Występowanie i środowisko PL

Gatunek występuje w Europie, Azji, Afryce i Australii. W Europie i w Polsce bardzo rzadko spotykany, znanych kilka obserwacji łącznie na Pomorzu, zachodzie kraju i na południu. To gatunek migrujący. Do nas przylatuje z południa.

Tryb życia i zachowanie

Okres lotu trwa od czerwca do października.

Morfologia i anatomia

Rozpiętość skrzydeł wynosi 6-7 cm.

Pożywienie

Roślina pokarmowa to winorośl, przytulia, wierzbownica, lnica.

Ochrona i zagrożenia

Brak danych.



Kalendarz przyrody

123456789101112

Opis

       Okres lotu zmrocznika winniczaka.
Pokaż tylko bieżące wydarzenia


Pokrewne gatunki owadów


Quiz


Rozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.

Jaki jest największy motyl świata?


Jakie gatunki motyli są uznawane za największe na świecie? Czy motyl taki żyje w Polsce? To motyle dzienne czy ćmy? Poznaj największe motyle świata.

Czy gąsienice są nudne?


Mówiąc o motylach mamy na myśli przede wszystkim postać imago. Przeglądając atlasy motyli, często w ogóle pomija się gąsienice. Dlaczego? Czyżby były nudne?

Jak szybko latają owady?


Owady są jedynymi bezkręgowcami, które potrafią latać. Część owadów porusza się w powietrzu lotem spadochronowym, szybowcowym, pływnym lub stojącym. Rozpiętość prędkości i różnych gatunków jest znaczna i może być zaskakująco duża.


Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

  • Jacek Twardowski, Kamila Twardowska – Atlas motyli, ISBN 978-83-7845-469-4, SBM 2014
  • Jarosław Buszko, Janusz Masłowski – Motyle nocne Polski. Macrolepidoptera cześć I, ISBN 978-83-930500-2-4, Koliber 2012

© medianauka.pl, 2020-06-28, GAT-636000




©® Media Nauka 2008-2023 r.