Miko czarny
© ondrejprosicky - fotolia.com
Miko czarny (Callimico goeldii) to rzadki, zagrożony wyginięciem ssak z rodziny płaksowatych o małej głowie, dużych, nagich uszach, z gęstym futrem o długim i jedwabistym włosiu. Wokół głowy włosy tworzą grzywę. Miko czarne są bardzo głośne oraz bardzo szybkie i ruchliwe. Są trudne do schwytania.
Występowanie i środowisko
Zachodnia część Ameryki Południowej.
Tryb życia i zachowanie
Żyje w grupach liczących 20-30 osobników. Żyje w tropikalnych lasach na równinach w koronach drzew do wysokości 5 m, ale żeruje na wysokości nawet 30 m. Czasem schodzi na ziemię łowić koniki polne. Jest aktywny w ciągu dnia. W nocy śpią przytulone do siebie i owinięte ogonami. W dzień czyszczą sobie nawzajem futro. Terytorium znaczą moczem oraz wydzieliną z gruczołów umiejscowionych w okolicy mostka.
Pożywienie
Zjada owoce, liście, nasiona, owady, soki drzew.
Rozmnażanie
W grupie rozmnaża się tylko para rodziców. Ciąża trwa 154 dni. Samica rodzi zwykle 1 młode, które nosi przez 23 dni. Potem młodym opiekuje się ojciec. Samice są dojrzałe płciowo po 8,5 miesiącach, samce po 16,5 miesiącach.
Ochrona i zagrożenia VU
Gatunek ten jest narażony na wymarcie. Ma status VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Pokrewne gatunki ssaków
- tamaryna czarnolica (Saguinus geoffroyi)
- marmozeta lwia (Leontopithecus rosalia)
- marmozeta złotogłowa (Leontopithecus chrysomelas)
- pigmejka karłowata (Callithrix pygmaea)
- tamaryna białoczuba (Saguinus oedipus)
- tamaryna cesarska (Saguinus imperator)
- tamaryna czerwonobrzucha (Saguinus labiatus)
- tamaryna srokata (Saguinus bicolor)
- tamaryna złotoręka (Saguinus midas)
- uistiti białoucha (Callithrix jacchus)
- uistiti srebrzysta (Callithrix argentata)
© medianauka.pl, 2011-10-30, GAT-90