Nocek Natterera

Nocek Natterera (Myotis nattereri) to gatunek nietoperza z rodziny mroczkowatych. Uszy dość duże, pysk wąski. Błona ogonowa jest zgrubiała i owłosiona na brzegach. Ubarwienie z wierzchu jasnobrązowe, od spodu szare. Pysk cielisty.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko PL

Gatunek ten występuje w Europie (w tym w Polsce na terenie całego kraju), północnej części Afryki i zachodniej części Azji. Rzadko obserwowany. Preferuje tereny leśne i zadrzewienia oraz skraje wodnych zbiorników.

Tryb życia i zachowanie

Wciska się w ciasne szpary. Latem szuka schronienia w dziuplach i szczelinach budynków, miejskiej kanalizacji. Zimę spędza w jaskiniach i piwnicach. Lot powolny po liniach prostych, ze zwrotami. Potrafi zawisać w powietrzu. Owady zgarnia z powierzchni rośliny za pomocą błony ogonowej, chwyta je także w locie. Pojawia się po zmierzchu. Zmienia kryjówki. Długość życia wynosi ponad 21 lat. Prowadzi osiadły tryb życia, czasem odbywa niedalekie wędrówki. Możliwość obserwacji (trudnej w przypadku tego gatunku) od kwietnia do października.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 4-5 cm, ogona 3,2-4,5 cm, rozpiętość skrzydeł wynosi 22-26 cm, a ciężar ciała 5-13 g.

Pożywienie

Poluje na pająki, kosarze i muchówki, rzadziej na chrząszcze i motyle, wije, chruściki.

Rozmnażanie

Nocek Natterera rozmnaża się w koloniach po 20-50 osobników, rzadziej ponad 100-200. Młode rodzą się w okresie od czerwca do lipca. Młode stają się samodzielne po 4 tygodniach.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Podgatunki

Wyróżniamy następujące podgatunki:

Myotis n. nattereri, (Kuhl, 1817)
Myotis n. tschuliensis, Kuzyakin, 1935

Synonimy

W literaturze można spotkać następujące synonimy dla określenia nazwy tego gatunku:

Myotis escalerae Cabrera, 1904

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
			●	●	●	●	●	●	●			Możliwość obserwacji nocka Natterera (podczas zimowania nie zaleca się obserwacji).
					●	●						Rodzą się młode u nocka Natterera.

Pokaż tylko bieżące wydarzenia

Pokrewne gatunki ssaków

Nocek orzęsiony
Myotis emarginatus

Nocek duży
Myotis myotis

Nocek rudy
Myotis daubentonii

Nocek wąsatek
Myotis mystacinus

Nocek Alkatoe
Myotis alcathoe

Mroczkowate
Zobacz inne gatunki z tej rodziny.

Czy nietoperze wampiry wypijają krew?

Nierzadko można usłyszeć o nietoperzach wampirach. Skąd ta nazwa i czy faktycznie zwierzęta te wysysają krew ze swoich ofiar?

Czy tylko nietoperze używają echolokacji?

Echolokacja jest to zdolność do określania położenia obiektów w przestrzeni na podstawie echa akustycznego. Czy tylko nietoperze widzą w ciemności w ten sposób?

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0
Dietmar Nill, Christian Dietz, Otto von Helversen – Nietoperze Europy i Afryki północno-zachodniej, 9788370736736, Multico 2009
pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015