Badylarka pospolita

Badylarka pospolita (Micromys minutus) to niewielki ssak z rodziny myszowatych. Kolor sierści zwykle brunatny, spód jaśniejszy. Ma krótkie uszy. Samica ma 4 pary sutek. Potrafi wyrządzić spore szkody w uprawach. Charakterystyczny jest tępo zaokrąglony pysk. Gęste futerko odznacza się dużą zmiennością ubarwienia. Ogon ma rzadkie owłosienie, jest dwubarwny i pokrywają go pierścienie łusek.

Zdjęcia - galeria

Kliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko PL

Mysz ta występuje w Europie i Azji. W Polsce występuje na terenie całego kraju, jednak najliczniej na północnym-zachodzie. Nie występuje wysoko w górach. Zamieszkuje wilgotne pola, łąki, zarośla, skraje lasów, brzegi wodnych zbiorników.

Tryb życia i zachowanie

Badylarka jest aktywna w dzień (2/3 aktywności), ale i w nocy. Największą aktywność przejawia o zmierzchu i o świcie. Bardzo dobrze biega i skacze. Świetnie porusza się po źdźbłach traw, chwytając się ogonem. Większość czasu spędza wśród roślinności nad ziemią. Nie kopie nor. Nie zapada w sen zimowy. Buduje gniazda (dwa rodzaje: lęgowe i sypialne) nad ziemią z traw i ma kształt kuli. Czasem zamieszkuje opuszczone ptasie gniazda. Gniazda lęgowe mają boczne wejście. W niepogodę badylarka nie opuszcza schronienia. Na zimę przenosi się do zabudowań gospodarskich, w których przechowuje się sterty siana i zboża. Czyni tam duże szkody.

Morfologia i anatomia

Dorosły osobnik badylarki mierzy do 6-7 cm. Ogon jest tylko niewiele krótszy. Badylarka waży 5-10 g.

Pożywienie

Badylarka zjada głównie nasiona, wiosną zielone części roślin, zjada też owady. Objada kłosy, żywi się też rzepakiem, lnem i konopiami.

Rozmnażanie

Okres godowy badylarki pospolitej trwa od kwietnia do września. W jednym roku 2-4 mioty, w każdym miocie od 4 do 8 młodych. Po 9 dniach młode otwierają oczy. Samica karmi młode przez 16 dni. Młode ociągają dojrzałość płciową już po 4-6 tygodniach.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Badylarka jest jednym z najmniejszych polskich ssaków.

To najmniejszy polski gryzoń i jednocześnie jeden z najmniejszych ssaków na świecie.

Nie kopie nor, a buduje kuliste gniazda z trawy, w przeciwieństwie do wielu innych gryzoni. Czasem zajmuje gniazda ptaków. Jedynie w zimie schodzi pod ziemię.

Pytania

Czy badylarka to szkodnik?

Tak, szczególnie podczas masowych pojawów. Może wówczas poczynić szkody na polach uprawnych.

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
			●	●	●	●	●	●				Trwa okres rozrodczy badylarki.

Pokaż tylko bieżące wydarzenia

Pokrewne gatunki ssaków

Myszarka polna
Apodemus agrarius

Mysz domowa
Mus musculus

Szczur wędrowny
Rattus norvegicus

Myszarka leśna
Apodemus flavicollis

Szczur śniady
Rattus rattus

Tłustogon afrykański
Pachyuromys duprasi

Myszarka zaroślowa
Apodemus sylvaticus

Mysz karłowata
Mus minutoides

Myszarka zielna
Apodemus uralensis

Myszorówka natalska
Mastomys natalensis

Pręgomysz berberyjska
Lemniscomys barbarus

Myszowate
Zobacz inne gatunki
z tej rodziny.

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN - Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz - Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska - Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
pod red. Kazimierza Kowalskiego - Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Alfred Brehm - Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
Praca zbiorowa - Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0