Badylarka pospolita
Badylarka pospolita (Micromys minutus) to niewielki ssak z rodziny myszowatych. Kolor sierści zwykle brunatny, spód jaśniejszy. Ma krótkie uszy. Samica ma 4 pary sutek. Potrafi wyrządzić spore szkody w uprawach. Charakterystyczny jest tępo zaokrąglony pysk. Gęste futerko odznacza się dużą zmiennością ubarwienia. Ogon ma rzadkie owłosienie, jest dwubarwny i pokrywają go pierścienie łusek.
Zdjęcia – galeria
W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
© Eric Isselée - Fotolia.com
Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
Występowanie i środowisko PL
Mysz ta występuje w Europie i Azji. W Polsce występuje na terenie całego kraju, jednak najliczniej na północnym-zachodzie. Nie występuje wysoko w górach. Zamieszkuje wilgotne pola, łąki, zarośla, skraje lasów, brzegi wodnych zbiorników.
Tryb życia i zachowanie
Badylarka jest aktywna w dzień (2/3 aktywności), ale i w nocy. Największą aktywność przejawia o zmierzchu i o świcie. Bardzo dobrze biega i skacze. Świetnie porusza się po źdźbłach traw, chwytając się ogonem. Większość czasu spędza wśród roślinności nad ziemią. Nie kopie nor. Nie zapada w sen zimowy. Buduje gniazda (dwa rodzaje: lęgowe i sypialne) nad ziemią z traw i ma kształt kuli. Czasem zamieszkuje opuszczone ptasie gniazda. Gniazda lęgowe mają boczne wejście. W niepogodę badylarka nie opuszcza schronienia. Na zimę przenosi się do zabudowań gospodarskich, w których przechowuje się sterty siana i zboża. Czyni tam duże szkody.
Morfologia i anatomia
Dorosły osobnik badylarki mierzy do 6-7 cm. Ogon jest tylko niewiele krótszy. Badylarka waży 5-10 g.
Pożywienie
Badylarka zjada głównie nasiona, wiosną zielone części roślin, zjada też owady. Objada kłosy, żywi się też rzepakiem, lnem i konopiami.
Rozmnażanie
Okres godowy badylarki pospolitej trwa od kwietnia do września. W jednym roku 2-4 mioty, w każdym miocie od 4 do 8 młodych. Po 9 dniach młode otwierają oczy. Samica karmi młode przez 16 dni. Młode ociągają dojrzałość płciową już po 4-6 tygodniach.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Badylarka jest jednym z najmniejszych polskich ssaków.
To najmniejszy polski gryzoń i jednocześnie jeden z najmniejszych ssaków na świecie.
Nie kopie nor, a buduje kuliste gniazda z trawy, w przeciwieństwie do wielu innych gryzoni. Czasem zajmuje gniazda ptaków. Jedynie w zimie schodzi pod ziemię.
Pytania
Czy badylarka to szkodnik?
Tak, szczególnie podczas masowych pojawów. Może wówczas poczynić szkody na polach uprawnych.
Kalendarz przyrody
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | Opis |
| ● | ● | ● | ● | ● | ● | Trwa okres rozrodczy badylarki. |
Pokrewne gatunki ssaków
- Myszarka polna (Apodemus agrarius)
- Mysz domowa (Mus musculus)
- Szczur wędrowny (Rattus norvegicus)
- Myszarka leśna (Apodemus flavicollis)
- Szczur śniady (Rattus rattus)
- Tłustogon afrykański (Pachyuromys duprasi)
- Myszarka zaroślowa (Apodemus sylvaticus)
- Mysz karłowata (Mus minutoides)
- Myszarka zielna (Apodemus uralensis)
- Myszorówka natalska (Mastomys natalensis)
- Pręgomysz berberyjska (Lemniscomys barbarus)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
- Praca zbiorowa – Ilustrowana encyklopedia ssaków Polski - atlas, ISBN 978-83-7705-871-8, P.H.W. FENIX 0
© medianauka.pl, 2012-12-27, GAT-200
Data aktualizacji artykułu: 2022-04-09