Badylarka

Badylarka (Micromys minutus) to niewielki ssak z rodziny myszowatych. Kolor sierści zwykle brunatny, spód jaśniejszy. Ma krótkie uszy. Samica ma 4 pary sutek. Potrafi wyrządzić spore szkody w uprawach. Charakterystyczny jest tępo zaokrąglony pysk. Gęste futerko odznacza się dużą zmiennością ubarwienia. Ogon ma rzadkie owłosienie, jest dwubarwny i pokrywają go pierścienie łusek.

© Eric Isselée - Fotolia.com

Nazwa gatunku

Badylarka

Nazwa łacińska

Micromys minutus

Nazwy obce

angielska: Eurasian Harvest Mouse, Harvest Mouse
niemiecka: Zwergmaus
czeska: Myška drobná
francuska: Rat Des Moissons
hiszpańska: Ratón Espiguero

Pierwsze opisanie gatunku

(Pallas, 1771)

Obszar występowania

Europa - tak; Polska - tak;
Azja - tak;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;

Wielkość

Długość: od 50 mm do 70 mm
Długość ogona: 7 cm
Ciężar: od 5 g do 10 g

Maksymalna długość życia

2 lata.

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Rząd: Gryzonie (Rodentia)
Rodzina: Myszowate (Muridae)

Występowanie i środowisko

Europa, Azja. W Polsce występuje na terenie całego kraju, jednak najliczniej na północnym-zachodzie. Nie występuje wysoko w górach. Zamieszkuje wilgotne pola, łąki, zarośla.

Tryb życia i zachowanie

Badylarka jest aktywna w dzień (2/3 aktywności), ale i w nocy. Największą aktywność przejawia o zmierzchu. Bardzo dobrze biega i skacze. Świetnie porusza się po źdźbłach traw, chwytając się ogonem. Większość czasu spędza wśród roślinności nad ziemią. Nie kopie nor. Nie zapada w sen zimowy. Buduje gniazda (dwa rodzaje: lęgowe i sypialne) nad ziemią z traw i ma kształt kuli. Czasem zamieszkuje opuszczone ptasie gniazda. Gniazda lęgowe mają boczne wejście. W niepogodę badylarka nie opuszcza schronienia. Na zimę przenosi się do zabudowań gospodarskich, w których przechowuje się sterty siana i zboża. Czyni tam duże szkody.

Morfologia i anatomia

Dorosły osobnik badylarki mierzy do 6-7 cm. Ogon jest tylko niewiele krótszy. Badylarka waży 5-10 g.

Pożywienie

Zjada głównie nasiona, wiosną zielone części roślin, zjada też owady. Objada kłosy, żywi się też rzepakiem, lnem i konopiami.

Rozmnażanie

Okres godowy trwa od kwietnia do września. W jednym roku 2-4 mioty, w każdym miocie od 4 do 8 młodych. Po 9 dniach młode otwierają oczy. Samica karmi młode przez 16 dni. Młode ociągają dojrzałość płciową już po 4-6 tygodniach.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Badylarka jest jednym z najmniejszych polskich ssaków.

To najmniejszy polski gryzoń i jednocześnie jeden z najmniejszych ssaków na świecie.

Zdjęcia - galeria

© medianauka.pl, 2012-12-27, GAT-200