Badylarka
(Micromys minutus)
Badylarka (Micromys minutus) to niewielki ssak z rodziny myszowatych. Kolor sierści zwykle brunatny, spód jaśniejszy. Ma krótkie uszy. Samica ma 4 pary sutek. Potrafi wyrządzić spore szkody w uprawach.
niemiecka: Zwergmaus
czeska: Myška drobná
francuska: Rat Des Moissons
hiszpańska: Ratón Espiguero
Azja - tak;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Długość ogona: 7 cm
Ciężar: od 5 g do 10 g
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Rząd: Gryzonie (Rodentia)
Rodzina: Myszowate (Muridae)
Występowanie i środowisko
Europa, Azja. W Polsce występuje na terenie całego kraju, jednak najliczniej na północnym-zachodzie. Nie występuje wysoko w górach. Zamieszkuje wilgotne pola, łąki, zarośla.
Tryb życia i zachowanie
Badylarka jest aktywna w dzień. Bardzo dobrze biega i skacze. Świetnie porusza się po źdźbłach traw, chwytając się ogonem. Większość czasu spędza wśród roślinności nad ziemią. Nie kopie nor. Nie zapada w sen zimowy. Buduje gniazda (dwa rodzaje: lęgowe i sypialne) nad ziemią z traw i ma kształt kuli. Czasem zamieszkuje opuszczone ptasie gniazda. Gniazda lęgowe mają boczne wejście. W niepogodę badylarka nie opuszcza schronienia. Na zimę przenosi się do zabudowań gospodarskich, w których przechowuje się sterty siana i zboża. Czyni tam duże szkody.
Pożywienie
Zjada głównie nasiona, wiosną zielone części roślin, zjada też owady. Objada kłosy, żywi się też rzepakiem, lnem i konopiami.
Rozmnażanie
Okres godowy trwa od kwietnia do września. W jednym roku 2-4 mioty, w każdym miocie od 4 do 8 młodych. Po 9 dniach młode otwierają oczy. Samica karmi młode przez 16 dni. Młode ociągają dojrzałość płciową już po 4-6 tygodniach.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Badylarka jest jednym z najmniejszych polskich ssaków.
Zdjęcia i grafiki - galeria
© medianauka.pl, 2012-12-27, GAT-200
