
Czubajka kania
Czubajka kania, sowa, kania (Macrolepiota procera) to gatunek jadalnego grzyba z rodziny pieczarkowatych. Ma orzechowy smak i zapach. Jadalne są tylko kapelusze, które przyrządza się jak kotlety w panierce. To grzyb o wyśmienitym smaku.
Występowanie i środowisko PL
Rośnie w świetlistych lasach liściastych, rzadziej iglastych, a także na łąkach na skrajach lasów.
Owocniki pojawiają się od lipca do października.
Morfologia i anatomia
Kapelusz ma 10-25 cm średnicy. Trzon ma 15-30 cm wysokości.
Kapelusz szarawy, jasnobrązowy, pokryty łuskami. Kształt najpierw pałeczkowaty, później wypukły i rozpostarty.
Blaszki wolne, białawe, gęsto rozmieszczone.
Miąższ jest biały i delikatny.
Trzon białawy z ciemniejszymi łuseczkami, układającymi się w zygzaki. Jest długi, ma cylindryczny kształt i bulwiastą podstawę. Dobrze widoczny podwójny pierścień, który z łatwością się przesuwa.
Podobne gatunki
Kania przypomina także jadalne czubajkę czerwieniejącą i czubajkę beżową. Jedna z odmian czubajki czerwieniejącej powoduje zatrucia. Czubajka czerwieniejąca przy skaleczeniu blaszek i miąższu zabarwia się na kolor czerwony.
Kania jest także podobna do dużo mniejszej i wydzielającej przykrą woń czubajeczki ostrołuskowej.
Rozmnażanie
Zarodniki białe.
Ochrona i zagrożenia
Brak danych.

Pytania
Jak odróżnić kanię od muchomora sromotnikowego?
Muchomor sromotnikowy i kania są do siebie nieco podobne w przypadku bardzo młodych owocników. Lepiej więc zbierać dojrzałe okazy kani. Muchomor ma zielonkawy odcień, a kania brązowy. Pierścień kani przesuwa się po trzonie. Muchomor ma podstawę trzonu w pochwie. Kania jest większa i nie ma gładkiego kapelusza.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2021-02-15, GAT-639016 OpisKalendarz przyrody
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 ● ● ● ● Okres występowania owocników czubajki kani.
Cechy
lasy iglaste
łąki
lasy liściaste



gatunek jadalny

saprofit
Pokrewne gatunki grzybów
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- Hans E.Laux - Atlas grzybów jadalnych i trujących, ISBN 978-83-7773-304-2, RM 2014
- Pod redakcją Alicji i Jerzego Szweykowskich - Słownik botaniczny, ISBN 83-214-1305-6, Wiedza Powszechna 2003
- Markus Fluck - Atlas grzybów - oznaczanie zbiór użytkowanie, 978-83-7175-858-4, Delta 2015