Krwawodziób

Krwawodziób (Tringa totanus) to bardzo nieliczny ptak w naszym kraju, o szarobrązowym upierzeniu, jaśniejszym od spodu, plamkowanym na brązowo. Dziób jest długi, ostry i prosty, ciemniejszy na końcu. U nasady ma czerwony kolor. Czerwone są też dość długie nogi. Osobniki młode mają ciemny dziób. Ciemne plamki nie występują tak intensywnie w szacie spoczynkowej. Na dolnej części grzbietu występuje biała plama. Biel występuje także na kuprze oraz na brzegu skrzydła.

© ijdema - Fotolia.com

Nazwa gatunku

Krwawodziób

Nazwa łacińska

Tringa totanus

Nazwy obce

angielska: Common Redshank
niemiecka: Rotschenkel
czeska: Vodouš rudonohý
francuska: Chevalier gambette
hiszpańska: Archibebe común

Pierwsze opisanie gatunku

(Linnaeus, 1758)

Obszar występowania

Europa - tak; Polska - tak;
Azja - tak;
Afryka - tak;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;

Legenda

Obszary całorocznego występowania
Obszary gniazdowania
Obszary zimowania

Wielkość

Długość: od 27 cm do 31 cm
Rozpiętość skrzydeł: od 47 cm do 59 cm.
Ciężar: od 90 g do 170 g

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ptaki (Aves)
Rząd: Siewkowate, siewkowe (Charadriiformes)
Rodzina: Bekasowate (Scolopacidae)

Występowanie i środowisko

Występuje w Europie, Azji, Afryce oraz w Australazji. W Polsce jest ptakiem bardzo nielicznym, zasiedlającym głównie doliny rzek, podmokłe łąki, brzegi wodnych zbiorników, najlepiej gęsto zarośniętych roślinnością. Najliczniej występuje w centralnej i wschodniej Polsce.

Tryb życia i zachowanie

To ptak wędrowny. Jest aktywny w nocy i w dzień. Poza lęgami występuje raczej w pojedynkę.

Pożywienie

Krwawodziób poluje na owady i inne bezkręgowce.

Rozmnażanie

Może tworzyć niewielkie kolonie lęgowe. Jest monogamiczny, czasem przez kilka sezonów. W ciągu roku wyprowadza jeden lęg. Samica w kwietniu składa 4 jaja do zbudowanego przez siebie gniazda na trawie, przykrytego zwykle gałązkami rosnącej wyżej roślinności. Wysiaduje samiec i samica przez 24 dni. Pisklęta niemal od razu opuszczają gniazdo. Znajdują się pod opieką rodziców jeszcze przez jakiś czas. W końcowej fazie młodymi opiekuje się już tylko samiec. Lotność młode uzyskują po około 5 tygodniach.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polsce jest to gatunek podlegający ścisłej ochronie. Wymaga także ochrony czynnej. Największym zagrożeniem dla tego gatunku jest zanik jego naturalnych środowisk występowania (osuszanie łąk, pastwisk).

Ciekawostki

Brak danych.

Zdjęcia - galeria

© medianauka.pl, 2015-05-25, GAT-819