Skocznik antylopi
Skocznik antylopi (Antidorcas marsupialis) to gatunek ssaka z rodziny krętorogich, zaliczany do gazeli. Dawna nazwa skocznika to szpringbok lub antylopa skoczek. Wierzch płowy, spód biały, odcięty na bokach ciemnym pasem. Ma smukłą sylwetkę. Kończyny tylne są dłuższe od przednich. Skocznik ma dość długie, stojące uszy. Lirowato wygięte rogi, pokryte pierścieniami występują u samców i samic. Przez cały grzbiet biegnie jasny fałd skórny, który może być nastroszony.
Wyróżnia się następujące podgatunki:
- A. marsupialis angolensis
- A. marsupialis hofmeyri
- A. marsupialis marsupialis
Zdjęcia – galeria
W galerii publikujemy zdjęcia, grafiki i mapy związane z danym gatunkiem. Klikając na dowolną ikonkę podglądu grafik na końcu galerii, możesz zobaczyć prezentowane tu materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
© sueberry1 – stock.adobe.com
Kliknijk na dowolną miniaturę grafiki aby zobaczyć materiały w trybie prezentacji multimedialnej.
Występowanie i środowisko
Dziś skocznik występuje w południowej części Afryki. Preferuje tereny otwarte, pustynne i półpustynne.
Tryb życia i zachowanie
Gazela ta świetnie biega i wspaniale skacze. Skoki bez problemu odbywa na kilka metrów. Wzwyż zwierzę to skacze na 2 m, a w dal na 4-5 m.
To zwierzę odporne na brak wody. Przez kilka dni mogą jej w ogóle nie pić.
Tworzy ogromne stada, liczące dziesiątki tysięcy osobników.
Morfologia i anatomia
Długość ciała wynosi 120-150 cm, ogona dodatkowe 20-32 cm, a ciężar ciała 18-45 kg. Wysokość w kłębie to 68-90 cm.
Pożywienie
Zjada trawy i suchorośla.
Rozmnażanie
Po ciąży trwającej 170 dni samica rodzi zwykle w listopadzie 1, rzadziej 2 młode.
Ochrona i zagrożenia LC
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Skocznik antylopi był tępiony przez rdzenną ludność z uwagi na szkody, jakie powodował w uprawach.
Pokrewne gatunki ssaków
- Jak zwyczajny (Bos grunniensis)
- Żubr europejski (Bison bonasus)
- Bizon amerykański (Bison bison)
- Muflon śródziemnomorski (Ovis musimon)
- Tur leśny (Bos primigenius)
- Kozica północna (Rupicapra rupicapra)
- Arni azjatycki (Bubalus arnee)
- Eland zwyczajny (Tragelaphus oryx)
- Bawół afrykański (Syncerus caffer)
- Koza domowa (Capra hircus)
- Owca domowa (Ovis aries)
Powiązane quizy
Bibliografia
Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:
- IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
- Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
- pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
- Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
© medianauka.pl, 2020-05-21, GAT-624207