Antylopa indyjska

Antylopa indyjska, dawniej garna (Antilope cervicapra) to antylopa z rodziny krętorogich. Samiec jest ciemnobrązowy na grzbiecie, po bokach, zewnętrznej stronie nóg i wokół oczu występują białe plamy. Są białe od spodu. Samice są żółtopłowe. Samce mają piękne, masywne, świdrowate rogi, mające nawet 5 skrętów. Osiągają długość 45-70 cm.

Zdjęcia – galeria

Kliknij obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć.

⤢ POWIĘKSZ

Występowanie i środowisko

Obszar występowania antylopy indyjskiej to równiny Półwyspu Indyjskiego. Unika terenów zalesionych, często zasiedla suche tereny. Pasie się w pobliżu wód.

Tryb życia i zachowanie

Garna jest aktywna rano i wieczorem. Żyje w stadach najczęściej 15-20 sztuk, któremu przewodzi samiec. Niektóre stada sięgają 50 sztuk, bardzo rzadko kilkaset. Bardzo szybko biega. Potrafi ukrywać się w trawie. Jest najbardziej aktywna w najbardziej upalnych porach dnia.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi od 100 cm do 150 cm, wysokość w kłębie 85 cm, długość ogona: 17 cm. Ciężar ciała waha się od 25 kg do 45 kg.

Pożywienie

Zjada trawy i rośliny zielne. Jeżeli ma dostęp do soczystych roślin, potrafi wytrzymać długo bez wody.

Rozmnażanie

Pora godowa przypada na luty i marzec. Samiec wybiera sobie samicę i przez krótki czas żyje z nią w odosobnieniu. Ciąża trwa 180 dni.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. To niezbyt często spotykana antylopa.

Ciekawostki

W mitologii hinduskiej garna jest wierzchowcem boga księżyca.

Podgatunki

Wyróżniamy następujące podgatunki:

Antilope c. cervicapra, (Linnaeus, 1758)
Antilope c. rajputanae, Zukovsky, 1927

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
	●	●										Pora godowa u antylopy indyjskiej.

Pokaż tylko bieżące wydarzenia

Pokrewne gatunki ssaków

Jak zwyczajny
Bos grunniensis

Żubr europejski
Bison bonasus

Bizon amerykański
Bison bison

Muflon śródziemnomorski
Ovis musimon

Tur leśny
Bos primigenius

Kozica północna
Rupicapra rupicapra

Arni azjatycki
Bubalus arnee

Eland zwyczajny
Tragelaphus oryx

Bawół afrykański
Syncerus caffer

Koza domowa
Capra hircus

Owca domowa
Ovis aries

Wołowate
Zobacz inne gatunki z tej rodziny.

Ile śpią ssaki?

Ssaki potrafią przesypiać w głębokim śnie naprawdę długi okres czasu. Jakie ssaki śpią najdłużej, a które nie potrzebują zbyt wiele snu?

Najmniejszy ssak

Jakie ssaki osiągają najmniejsze rozmiary na świecie, a jakie w Polsce? Gdzie można je spotkać?

Największy ssak

Który z saków jest największy na świecie, a który w Polsce? Czy w historii żyły większe ssaki niż obecnie? Czy są to ssaki wodne czy lądowe?

Jak dużo jedzą zwierzęta?

Czy tylko człowiek bywa obżartuchem? Czy w świecie zwierząt również można znaleźć łakomczuchów? Ile pokarmu zjadają różne zwierzęta?

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
Jiří Gaisler, Jan Zejda – Ssaki świata, ISBN 83-7079-773-3, MUZA SA 1995
pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
Praca zbiorowa – Wielka Encyklopedia Przyrody. Ssaki, ISBN 83-7079-784-9, MUZA SA 1997