Antylopa indyjska

Antylopa indyjska, dawniej garna (Antilope cervicapra) to antylopa z rodziny krętorogich. Samiec jest ciemnobrązowy na grzbiecie, po bokach, zewnętrznej stronie nóg i wokół oczu występują białe plamy. Są białe od spodu. Samice są żółtopłowe. Samce mają piękne, masywne, świdrowate rogi, mające nawet 5 skrętów. Osiągają długość 45-70 cm.

Występowanie i środowisko

Obszar występowania antylopy indyjskiej to równiny Półwyspu Indyjskiego. Unika terenów zalesionych, często zasiedla suche tereny. Pasie się w pobliżu wód.

Tryb życia i zachowanie

Garna jest aktywna rano i wieczorem. Żyje w stadach najczęściej 15-20 sztuk, któremu przewodzi samiec. Niektóre stada sięgają 50 sztuk, bardzo rzadko kilkaset. Bardzo szybko biega. Potrafi ukrywać się w trawie. Jest najbardziej aktywna w najbardziej upalnych porach dnia.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi od 100 cm do 150 cm, wysokość w kłębie 85 cm, długość ogona: 17 cm. Ciężar ciała waha się od 25 kg do 45 kg.

Pożywienie

Zjada trawy i rośliny zielne. Jeżeli ma dostęp do soczystych roślin, potrafi wytrzymać długo bez wody.

Rozmnażanie

Pora godowa przypada na luty i marzec. Samiec wybiera sobie samicę i przez krótki czas żyje z nią w odosobnieniu. Ciąża trwa 180 dni.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. To niezbyt często spotykana antylopa.

Ciekawostki

W mitologii hinduskiej garna jest wierzchowcem boga księżyca.

Podgatunki

Wyróżniamy następujące podgatunki:

Antilope c. cervicapra, (Linnaeus, 1758)
Antilope c. rajputanae, Zukovsky, 1927

Kalendarz przyrody

1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	Opis
	●	●										Pora godowa u antylopy indyjskiej.

Pokrewne gatunki ssaków

Ciekawostki

Ile śpią ssaki?

Ciekawostki

Najmniejszy ssak

Ciekawostki

Największy ssak

Ciekawostki

Jak dużo jedzą zwierzęta?

QUIZ

Ssaki Polski — quiz

Bibliografia

Wykaz całej bibliografii dla wszystkich artykułów opublikowanych w niniejszym serwisie znajduje się w odnośniku w stopce. Poniżej znajduje się wykaz publikacji, które w szczególności były wykorzystywane w przygotowaniu niniejszego artykułu:

pod red. Kazimierza Kowalskiego – Mały słownik zoologiczny - ssaki, Wiedza Powszechna 1975
IUCN – Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych, ISSN 2307-8235 https://www.iucnredlist.org
Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz – Polskie nazewnictwo ssaków świata, 978-83-88147-15-9, Muzeum i Instytut Zoologii PAN 2015
Włodzimierz Serafiński, Ewa Wielgus-Serafińska – Ssaki zwierzęta świata, ISBN 83-01-05877-3, PWN 1988
Alfred Brehm – Życie zwierząt. Ssaki, PWN 1963
Praca zbiorowa – Wielka Encyklopedia Przyrody. Ssaki, ISBN 83-7079-784-9, MUZA SA 1997
Jiří Gaisler, Jan Zejda – Ssaki świata, ISBN 83-7079-773-3, MUZA SA 1995