Kozioł śnieżny, koza śnieżna
Kozioł śnieżny, koza śnieżna (Oreamnos americanus) to spokrewniony z kozicą gatunek ssaka z rodziny krętorogich o białej lub żółtobiałej sierści. Zarówno samiec jak i samica nosi lekko zakrzywione ku tyłowi rogi o długości 25 cm.
niemiecka: Schneeziege
czeska: Kamzík bělák
francuska: Chèvre des montagnes Rocheuses
hiszpańska: Cabra blanca
Azja - nie;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - tak;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Długość ogona: 20 cm
Ciężar: od 75 kg do 140 kg
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Rząd: Parzystokopytne (Artiodactyla)
Rodzina: Krętorogie, pustorożce, wołowate (Bovidae)
Występowanie i środowisko
Góry Skaliste i sąsiednie pasma w Ameryce Północnej. Zamieszkuje skaliste tereny górskie, na wysokości 2000-4000 m n.p.m. Zwykle występuje na granicy wiecznego śniegu.
Tryb życia i zachowanie
Samce żyją samotnie. Tworzy stada liczące 15-20 sztuk zimą i 4-5 latem. Odporny na bardzo trudne warunki klimatyczne i brak pokarmu. Ponieważ nie może się obyć bez wody, występuje zwykle blisko źródeł.
Kozioł górski jest bardzo zręczny.
Pożywienie
Trawy, porosty, pędy krzewów i drzew.
Rozmnażanie
Okres godowy przypada na listopad. Samica rodzi zwykle 1-2 młode. Młode już po 30 minutach jest samodzielne. Pozostaje z matką przez lato.
Ochrona i zagrożenia
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Ciekawostki
Brak danych.
Zdjęcia - galeria
© medianauka.pl, 2012-12-31, GAT-229