Piżmak, szczur piżmowy

Piżmak, szczur piżmowy, piżmoszczur (Ondatra zibethicus) to ssak z rodziny nornikowatych. Ma miękkie i gęste futro w kolorze brązowym, strona brzuszna jaśniejsza. Ma nieowłosiony ogon, spłaszczony lekko bocznie. Uszy schowane w futrze. Samiec posiada gruczoły, które wydzielają substancję o zapachu piżma. Jest szkodnikiem, niszczy budowle wodne, kopiąc nory.

Występowanie i środowisko PL

Ameryka Północna. Sprowadzono go do Europy ze względu na cenne futro i w 1905 roku uciekł z hodowli w Czechach. W ciągu kilkunastu lat rozprzestrzenił się po całej Europie. W Polsce dość powszechny. Rozpowszechnił się też na teren Azji. Występuje na terenach ze stojącą wodą lub rzekami wolno płynącymi. Przywędrował z Czechosłowacji w 1924, a w roku 1958 był już notowany na terenie całego kraju.

Tryb życia i zachowanie

Zwierzę ziemnowodne. Kopie nory nad brzegiem zbiornika wodnego oraz kopce z gałęzi i liści na płytkiej wodzie. Tworzy kolonie. Komora lęgowa jest usytuowana około 2 km od zbiornika wodnego. Nie zapada w sen zimowy. Buduje magazyny żywności. Piżmak żeruje nad ranem i o zmroku. Może nurkować do 10 minut.

Morfologia i anatomia

Piżmaki dorastają do 66 cm długości ciała, w tym na ogon przypada 20-26 cm. Masa ciała waha się w granicach od 0,6 do 2 kg.

Pożywienie

Rośliny wodne, przede wszystkim kłącza tataraku, zielone części innych roślin, młode gałązki drzew i krzewów. Rzadko zjada skorupiaki, mięczaki i owady.

Rozmnażanie

Okres rozrodu trwa od kwietnia do października. Samiec odbywa taniec godowy. Ciąża trwa 25 dni, po której samica rodzi 2-14 młodych. Wyprowadza 3-4 mioty w ciągu roku. Młode są ślepe i nagie. Oczy otwierają po 11 dniach. Po 3 tygodniach opuszczają gniazdo. Dojrzałość płciową uzyskują w 4-8 miesiącu życia.

Ochrona i zagrożenia LC

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polsce piżmak jest gatunkiem łownym z okresem ochronnym. Polowanie na piżmaka jest legalne w okresie od 11 sierpnia do 15 kwietnia. Na terenach hodowli rybackich nie ma okresu ochronnego i można polować na piżmaka przez cały rok. Szkody powodowane przez piżmaka polegają na uszkadzaniu umocnień zbiorników wodnych, zatykają rury melioracyjne. Piżmaki wyrządzają też szkody w uprawach różnych roślin, największe dotyczą upraw kukurydzy.