Gęś krótkodzioba

Gęś krótkodzioba (Anser brachyrhynchus) to ptak z rodziny kaczkowatych zaliczany do gęśców, przypominający gęś zbożową. W odróżnieniu jednak o niej ma bardzo krótki dziób, krótką szyję. Na dziobie znajduje się charakterystyczna różowa przepaska. Nogi różowe. Grzbiet i szyja mają popielaty kolor. Boki ciemnobrunatne.

© JAG IMAGES - stock.adobe.com

Występowanie i środowisko

Gęś krótkodzioba gniazduje na dalekiej północy (Grenlandia, Islandia, Wyspy Svalbard). Zimuje w Europie, na wybrzeżu Morza Północnego, regularnie jest też notowana w Polsce.

Tryb życia i zachowanie

Gęś ta łączy się w pary na całe życie. Tworzy stada. Obserwacja w Polsce możliwa w okresie od kwietnia do połowy września.

Morfologia i anatomia

Długość ciała wynosi 60-75 cm, rozpiętość skrzydeł wynosi 135-160 cm, a ciężar ciała 1,8-3,3 kg.

Pożywienie

Zjada trawę, rośliny zielne, zboża, rośliny okopowe.

Rozmnażanie

Gniazduje zwykle na stokach, klifach, pośród skał. Samica składa zwykle od 3 do 6 jaj. Kopulacja ma miejsce już podczas wędrówki na miejsca rozrodu. Zniesienie następuje w maju, pod koniec miesiąca. wysiaduje tylko samica przez 26-27 dni. Samiec pilnuje samicy.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. W Polsce podlega ochronie ścisłej.

Zdjęcia - galeria

© medianauka.pl, 2019-05-05, GAT-5916