Gęś tybetańska, gęś indyjska

Gęś tybetańska, gęś indyjska (Anser indicus) to ptak z grupy gęśców. Ubarwienie białe z czarną szyją, charakterystycznymi dwoma czarnymi paskami na głowie, skrzydła z odcieniem brązowawym. Dziób żółty z czarnym zakończeniem.

Zdjęcie okazu z ZOO we Wrocławiu © medianauka.pl

Nazwa gatunku

Gęś tybetańska, gęś indyjska (Anser indicus)

Nazwy obce

angielska: Bar-headed Goose
niemiecka: Streifengans
czeska: Husa indická
francuska: Oie à tête barrée
hiszpańska: ánsar indio

Pierwsze opisanie gatunku

(Latham, 1790)

Obszar występowania

Europa - nie; Polska - nie;
Azja - tak;
Afryka - nie;
Ameryka Północna - nie;
Ameryka Południowa - nie;
Australia - nie;
Antarktyda - nie;
Gęś tybetańska, gęś indyjska - mapa występowania na świecie

Gęś tybetańska, gęś indyjska - mapa występowania na świecie

Legenda

Obszary całorocznego występowania

Obszary gniazdowania

Obszary zimowania

Wielkość

Długość: 70 cm

Systematyka

Domena: Eukarionty (Eukaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ptaki (Aves)
Rząd: Blaszkodziobe (Anseriformes)
Rodzina: Kaczkowate (Anatidae)

Występowanie i środowisko

Azja środkowa. Zamieszkuje śródlądowe, górskie zbiorniki wodne oraz rozlewiska rzek na nizinach, bagna.

Tryb życia i zachowanie

Jest ptakiem wędrownym. Migruje ogromnymi stadami na północ Indii i do Pakistanu.

Pożywienie

Zjada pokarm roślinny i zwierzęcy zbierany w wodzie i na lądzie.

Rozmnażanie

Gnieździ się w koloniach. Gniazda zakłada na otwartych terenach bagiennych albo pośród skał, zawsze niedaleko zbiorników wodnych.

Ochrona i zagrożenia

Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.

Ciekawostki

Podczas wędrówek gęsi indyjskie potrafią przelecieć nad Himalajami na wysokości 10 000 m n.p.m.

Zdjęcia - galeria